De VMCA kan mantelzorgers signaleren en helpen voor ze echt in de knel komen.

Ik ben raadslid voor D66 in de gemeente Almere. Mijn portefeuilles zijn wonen, economie en een groot gedeelte van zorg en daarmee ook de mantelzorg. Als politiek hebben wij geen potje geld waar we mensen mee kunnen ondersteunen. Natuurlijk hebben we wel invloed op wat de gemeente doet voor mantelzorgers.

Wat D66 betreft moet de gemeente waar nodig ruimte bieden om niet-professionele zorg mogelijk te maken en te houden. In Almere hebben we ervoor gekozen om stedelijk werkende organisaties voor vrijwilligers en mantelzorgers financieel te ondersteunen en in allerlei trajecten samen te werken. De gemeente werkt bijvoorbeeld nauw samen met de VMCA. Ik denk dat dit een goede keuze is geweest. De VMCA was al voor veel mantelzorgers een belangrijke organisatie om zich tot te richten voor informatie en ondersteuning.

Er zijn heel veel mensen die mantelzorg verrichten, zonder dat zij zichzelf zien als mantelzorger. Zij zullen ook niet snel aankloppen bij een organisatie, misschien pas als het bijna mis gaat en zij de belasting minder goed aankunnen. Doordat de VMCA zo verweven is in de Almeerse samenleving, kunnen zij deze mensen signaleren en helpen, hopelijk voor ze echt in de knel komen. Ik denk dat het dan ook zeer goed is dat de VMCA een actieve rol speelt binnen de wijkteams. Sommige activiteiten van de VMCA lijken misschien klein, maar maken een enorm verschil voor de mensen die mantelzorg verrichten. Een eenvoudige bijeenkomst waar mantelzorgers van dementerenden elkaar bijvoorbeeld kunnen ontmoeten kan die mensen echt helpen. Dat vind ik heel mooi.

Zelf heb ik het geluk dat ik nog nooit een mantelzorger hoefde te zijn. Ik denk dat iedereen diverse momenten in zijn of haar leven mantelzorger zal zijn, in verschillende gradaties. Mijn moeder heeft bijvoorbeeld twee jaar geleden een intensieve operatie aan haar knie gehad waarvan zij zes tot twaalf maanden heeft moeten herstellen. Het kwam goed uit dat ik op dat moment weer thuis woonde zodat ik haar samen met mijn vader kon bijstaan, het huishouden over kon nemen en haar naar de fysio en dergelijke kon rijden. Technisch gezien is dit een soort mantelzorg, maar gevoelsmatig is het een veel te zwaar woord.

Ik vind het belangrijk om na te denken over de toekomst van de mantelzorg. Mensen willen het liefst zo lang mogelijk zelfstandig thuis blijven wonen. Vanuit de overheid wordt dit ook gestimuleerd. Daardoor komt er meer druk te liggen op het netwerk van de mensen en zal er meer vraag zijn naar mantelzorg. Ik denk dat het heel belangrijk is dat mensen zich in de toekomst bewust zijn dat wat ze doen mantelzorg is en dat ze dus ook steun kunnen vragen als dat nodig is. Ik zie daar een belangrijke rol voor de gemeente in samenwerking met organisaties als de VMCA.