Jan is 72 en is sinds 2 jaar actief als tuinvrijwilliger. Elk voorjaar (en de maanden daarna) vind je hem in de tuintjes van mensen in Almere Haven.

Hoe ben je er toe gekomen om tuinvrijwilliger te worden?

“Ik ben al 12 jaar thuis en op een bepaald moment wilde ik wel vrijwilligerswerk gaan doen. Maar daarbij wilde ik wel mijn vrijheid houden. Ik wil niet met een vast schema werken. Mijn vrouw en ik zijn 2 of 3 maanden met de caravan op pad en dat wil ik blijven doen. Als tuinvrijwilliger kan ik zelf mijn tijd indelen. Druk? Dat bepaal ik zelf. Vaak ben ik 2 tot 3 middagen per week aan het werk, meestal twee tot drie uur voor een kleine tuin.”

Wat vind je er zo leuk aan?

“Wat ik heel fijn vind is dat je mensen die het zelf niet meer kunnen echt helpt. Vorig jaar ben ik bij een echtpaar geweest. Zij waren altijd samen met hun tuin bezig. Maar nu heeft de man dementie en kan hij niets meer. Zij staat nu overal alleen voor en ze kan hem niet meer alleen laten. Ik ben toen een paar keer bij hen geweest tot de tuin op orde was. Ze waren de hemel te rijk…daar doe je het voor. Ik kom ook bij een oude meneer van in de negentig hier in de buurt. Hij kan zelf zijn tuin niet meer bijhouden. Ik ga bij hem op bezoek, we drinken koffie en hij vertelt prachtige verhalen. Eigenlijk kom je dan niet alleen voor de tuin, maar ook voor de afleiding, voor de gezelligheid. Je merkt dat hij het waardeert. Dat zijn de leuke dingen, wanneer je merkt dat je mensen met kleine dingen blij kunt maken. Ik geef wel mijn grenzen aan. Wanneer ik ergens kom en ik zie het echt niet zitten, dan begin ik er niet aan. Ik vind het erg fijn dat dit kan. Ik wil geen verplichtingen, ik wil vrij zijn. Als het mooi weer is in de zomer wil ik gaan vissen of met mijn kleinkinderen erop uit. Die vrijheid heb ik als tuinvrijwilliger. Voorlopig blijf ik dit doen zolang het kan.”